در سراسر دنیا همه‌ی افرادی که ۱۰۰ سال یا بالاتر عمر دارند، بخش عمده‌ی خورد و خوراک‌شان شبیه هم است. در مناطق آبی دنیا (ساردینیای ایتالیا، جزایر اوکیناوای ژاپن، لوما لیندای کالیفرنیا، نیکویای کاستاریکا و ایکاریای یونان) که افراد، بیشترین طول عمر را نسبت به سایر سرزمین‌ها دارند، رژیم غذایی معمولا سرشار از مواد غذایی کامل و طبیعی بوده و این باور وجود دارد که چنین تغذیه‌ای می‌تواند سلامتی تا سنین بالا را به دنبال داشته باشد، هرچند که سایر فاکتور‌های سبک زندگی نیز در عمر موثرند.
بنشن و حبوبات، سبزیجات برگدار، روغن زیتون، سبزیجات کلمی و غلات کامل از مواد غذایی مشترک در رژیم غذایی ساکنین سرزمین‌های مناطق آبی دنیا هستند.
ضمنا رژیم‌های غذایی افرادی که طول عمر زیاد دارند معمولا حاوی قند و گوشت قرمز و لبنیات کمتری نسبت به رژیم‌های غذایی آمریکایی و اروپایی‌اند.
بنشن، پادشاه مواد غذایی در رژیم غذایی مناطق آبی دنیا
یکی از وجه اشتراک‌های ساکنین مناطق آبی دنیا این است که عاشق بنشن هستند؛ از انواع نخود گرفته تا سویا و لوبیای سیاه. بنشن فیبر بالایی دارد که برای سلامتی و طول عمر لازم است. زیرا فیبر، باکتری‌های خوب گوارش را افزایش می‌دهد و ضمنا پروتئین زیادی نیز دارد. ترکیبی از بنشن و غله‌ی کاملی مانند برنج یا ذرت، پروتئین کاملی به بدن‌تان می‌رساند، یعنی حاوی تمام آمینواسید‌های ضروری برای سلامتی‌تان است. رژیم‌های غذایی مناطق آبی دنیا چهار برابر رژیم‌های غذایی معمول آمریکایی حاوی بنشن است. طبق توصیه‌ی دانشمندان، مصرف نصف فنجان بنشن در روز کافیست.
اسنک خوری با مغز‌ها
یک وجه مشترک دیگر در تغذیه‌ی افرادی که بالای ۱۰۰ سال عمر می‌کنند، عادت به اسنک خوری با انواع مغزهاست. انواع بادام، پسته و گردو، سرشار از چربی‌های سالم، فیبر، پتاسیم، منیزیم و پروتئین‌اند. اگر عادت دارید هر روز یکی دو مشت از انواع مغز‌ها مصرف کنید، پس چند سال به طول عمرتان اضافه می‌کنید.
روغن زیتون و همه‌ی چربی‌های مفیدش
روغن زیتون را می‌توانید با نان، انواع سالاد و سبزیجات مصرف کنید. همچنین برای پخت تقریبا تمام غذا‌ها می‌توانید از روغن زیتون استفاده کنید. روغن زیتون سرشار از اسید‌های چرب تک غیراشباع میباشد که می‌تواند کلسترول بد خون را پایین آورده و در نتیجه خطر بیماری‌های قلبی را کاهش بدهد.
روغن زیتون خاصیت ضد التهابی داشته و سرشار از آنتی اکسیدان‌هاست و می‌تواند احتمال انواع زیادی از بیماری‌های مزمن، مانند سرطان، دیابت، آلزایمر، سندرم متابولیک و حتی آرتروز را کاهش بدهد. روغن زیتون با اینکه پُرچرب و پُرکالری است، منجر به کاهش وزن میشود.
سبزیجات کلمی برای عمر
سبزیجات کلمی مانند بروکلی، گل کلم و کلم برگ یکی از چیزهایی هستند که در رژیم‌های غذایی آمریکایی به ندرت دیده می‌شوند، اما واقعیت این است که می‌توانند عامل موثری در عمر باشند. سبزیجات کلمی به عملکرد سالم تیروئید کمک کرده و این پتانسیل را دارند که پروسه‌ی پیری را کُند کنند. این سبزیجات پُر از فیبر، اسید فولیک، ویتامین C، E و K هستند که برای همه چیز از سلامت مغز و سیستم عصبی گرفته تا استخوان‌ها و سیستم ایمنی قوی مهم‌اند.
نوشیدن آب زیاد
نوشیدن مایعات نیز در عمر نقش دارد. ساکنین مناطق آبی دنیا، آب را به نوشیدنی‌های دیگر ترجیح می‌دهند و معمولا زیاد آب می‌نوشند. اما در رژیم غذایی بیشتر آمریکایی‌ها، نوشابه‌های گازدار و چیزهایی شبیه به آن که پُر از قند هستند خیلی بیشتر از آب نوشیده می‌شوند. نوشابه‌های بدون قند رژیمی، پُر از شیرین کننده‌های مصنوعی‌اند که اثرات مخربی بر سلامتی می‌گذارند؛ و البته قهوه.
قهوه علاوه بر اینکه در تمام دنیا طرفداران زیادی دارد، تحقیقات زیادی نشان داده‌اند که برای سلامتی نیز بسیار مفید است، زیرا می‌تواند خطر بیماری قلبی و کبدی را کاهش داده و سلامت مغز را تقویت کند. اگر اهل قهوه نیستید، چای بنوشید: اهالی اوکینواوای ژاپن، زیاد چای سبز می‌نوشند که با فواید بیشماری برای سلامتی از جمله محافظت در برابر سرطان و کاهش خطر دیابت ارتباط قوی دارد.
قهوه یا چای هر کدام که مورد پسند شماست دقت کنید آن را با قند و شکر زیاد شیرین نکنید. همانطور که گفتیم رژیم غذایی اهالی مناطق آبی دنیا، بسیار کم قند است، خصوصا قند‌های تصفیه شده.
منبع: برترینها
آب استخوان یا عصاره استخوان که اب گوشت هم نامیده میشود یک ماده سرشار از کلاژن، غضروف و بسیاری از مواد مغذی دیگر است و درست کردن آن در زودپز خیلی راحت است البته اگر زودپز نداشته باشید با صرف زمانی طولانی می‌توان در قابلمه پخت.
آب استخوان یک نوع عصاره است که معمولا با استخوان‌هایی درست میشود که ساعت‌ها قل خورده باشند. زمان طولانی پخت عصاره ژلاتینی تولید می‌کند که مغذی و خوش طعم است. بعضی آب استخوان را به تنهایی مصرف می‌کنند و بعضی هم آن را در غذا‌ها می‌ریزند. شما برای درست کردن انواع سوپ، آش، خورش و دمپخت و کته می‌توانید از این عصاره مغذی استفاده کنید. برای درست کردن آب استخوان هم بهترین روش استفاده از زودپز است.
استخوان‌های غنی از کلاژن بهترین استخوان برای استفاده هستند. مغز استخوان، استخوان ساق پا و زانو بهترین نوع هستند. برای اینکه طعم گوشتی بیشتری داشته باشید، مقداری دنده همراه آنها بریزید. احتمالا متوجه شده‌اید که بعضی از آب استخوان‌ها به رنگ سفید و بعضی قهوه‌ای هستند، این تفاوت رنگ از کجا می‌آید؟
خب در اینجا لازم است توضیح دهیم که آب استخوان را به دو روش می‌توان تهیه کرد: یک روش این طور است که استخوان به همراه گوشت یا به تنهایی با چند سبزی و طعم دهنده داخل قابلمه یا زودپز ریخته و به مدت طولانی پخته می‌شوند که محصول به دست آمده، آب استخوان سفید است. نوع دیگر آب استخوان قهوه‌ای است که در این روش ابتدا استخوان‌ها برشته می‌شوند سپس در قابلمه به همراه مواد می‌پزند. به این روش طعم و رنگ بهتری خواهد داشت.
استخوان گوساله: ۲ کیلو
سرکه سیب: ۲ قاشق غذاخوری
هویج: ۱ عدد بزرگ، حلقه شده
کرفس: ۱ شاخه، حلقه شده
پیاز: ۱ عدد، چهار قاچ شده
سیر: ۱ بوته (بدون پوست کندن دو نیم شود)
برگ بو: ۲ عدد
نمک: ۱ قاشق چایخوری (اختیاری)
۱. مواد غذایی را روی میز گذاشته و فر را با حرارت ۲۰۰ درجه سلسیوس روشن کنید.
۲. استخوان‌ها را کف یک سینی فر لبه‌دار یا سینی مخصوص برشته کردن، بچینید.
۳. استخوان‌ها را به مدت ۲۰ دقیقه برشته کنید، آنها را برگردانید و دوباره ۲۰ دقیقه دیگر هم آنها را برشته کنید.
۴. ۱۰ پیمانه آب و سرکه را داخل زودپز بریزید. دکمه تفت دادن را انتخاب کنید و آب را به جوش برسانید. اگر زودپز شما ساده است، شعله را کمی زیاد کنید تا آب به جوش اید. پس از جوش آمدن آب، استخوان‌ها را به آب جوش اضافه کنید و به مدت ۱۵ دقیقه به پخت ادامه دهید. این آب را خالی کنید و استخوان‌ها را درآورید. استخوان‌ها را دوباره داخل قابلمه یا همان زودپز بریزید. سبزیجات را به همراه ۷ پیمانه آب به قابلمه اضافه کنید.
۵. درب زودپز را ببندید و دستگیره را طوری بپیچید که کاملا درب آن بسته شود. حالت دستی را انتخاب کنید و آن را برای ۲ ساعت یا همان ۱۲۰ دقیقه تنظیم کنید.
۶. وقتی زمان به پایان رسید، بگذارید فشار به حالت طبیعی به مدت ۳۵ تا ۴۵ دقیقه پایین بیاید. با دقت درب را بپیچانید تا درب آن در حالت آزاد قرار بگیرد و هر گونه فشار باقیمانده تخلیه شود.
۷. یک الک یا آبکش را روی یک کاسه بزرگ بگذارید. در صورت دلخواه می‌توانید یک پارچه تنظیف را هم داخل آبکش بگذارید تا یک آب استخوان بسیار شفاف داشته باشید. آب را داخل کاسه تخلیه کرده و هر گونه ماده جامدی را دور بریزید. بگذارید آب استخوان سرد شود سپس درب آن را گذاشته و داخل یخچال بگذارید.
۸. وقتی که آب استخوان به طور کامل سرد شود، لایه چربی جامدی را که روی آن بسته، با قاشق چمع کرده و دور بریزید. یا آن را برای استفاده برای دستورالعمل‌های دیگر، ذخیره کنید.
۹. این عصاره استخوان ژلاتینی را داخل شیشه مربایی بزرگ یا ظرف دردار فریزر بریزید. آب استخوان را می‌توان به مدت ۵ روز در یخچال و نهایتا ۱ سال در فریزر نگه داشت.
برای ذخیره آب استخوان، آن را داخل ظرف دردار فریزر یا ظرف قالب یخ بریزید و به مدت حداکثر ۱ سال فریز کنید. استفاده از قالب یخ سیلیی به اندازه و شکل‌های مختلفی وجود دارد و می‌توانید آنها را فریز کرده سپس این قطعات را داخل کیسه زیپ لاک بریزید.
شیشه‌های مربا و سس برای نگهداری آب استخوان خوب هستند، اما به هنگام فریز شدن، ترک برداشته و یا شکننده می‌شوند.
برای جلوگیری از شکستن شیشه از شیشه‌های دهان گشاد استفاده کنید و حدود ۲ سانت از بالای آن را خالی بگذارید.
شیشه‌های دهان گشاد آب استخوان را بدون درب فریز کنید و وقتی که بطور کامل فریز شدند، درب آنها را بگذارید. این کار برای یخ زدایی و ذوب شدن آنها در یخچال بهتر است تا از تغییرات دمایی ناگهانی جلوگیری شود.
برای استفاده از قابلمه یا آرام پز، مدت پخت ۱۲ تا ۲۴ ساعت طول می‌کشد.
برترین ها
کارفرمایان می‌توانند نرم‌افزار‌هایی نصب کنند که متوجه شوند شما پشت رایانه خود دقیقاً چه‌کار می‌کنید. به عبارت دیگر رایانه محل کار شما می‌تواند تحت نظارت کارفرمایتان باشد. آنها می‌تواند هر کاری که شما با رایانه محل کارتان انجام می‌دهید را ببیند. اینکه میزان نظارت کارفرمایان بر رایانه شخصی شما چقدر است به دو عامل بستگی دارد: یکی اینکه شرکت یا سازمانی که در آن کار می‌کنید چقدر بزرگ است و دوم اینکه اطلاعاتی که شما با آن سروکار دارید از چه نوعی هستند. اگر با اطلاعات مربوط به سلامت و بهداشت، اطلاعات مالی، قرارداد‌های دولتی و سایر اطلاعات حساس سروکار دارید مطمئن باشید که میزان نظارت بر رایانه محل کار شما بسیار بالا است.
اکثر کارمندان ترس از تحت نظارت بودن در محل کار را ترسی بی‌جا می‌دانند. اما باید توجه داشت که بیشتر شرکت‌ها یک برنامۀ هدفمند برای نظارت بر داده‌های خود دارند تا بتوانند ی‌ها یا پولشویی را ردگیری کنند. نبود این نظارت‌ها در بسیاری از موارد موجب به دردسر افتادن شرکت در مسائل قانونی مختلف خواهد شد. بنا براین تحت نظارت بودن یک احتمال همیشگی برای کارمندان است. حتی اگر تک تک حرکات شما در رایانه شخصیتان تحت نظارت نباشد باز هم بهتر است احتمال نظارت بر آن را جدی بگیرید. در ادامه بعضی کار‌هایی که بهتر است با رایانۀ محل کارتان انجام ندهید را بیان می‌کنیم.
همه کارشناسان امنیتِ دیجیتال بر این نکته تأکید دارند که نباید داده‌های شخصی را روی سیستم‌های شرکت ذخیره کرد. اگر اخراج شدید اولین چیزی که از شما می‌گیرند رایانه‌ای است که با آن کار می‌کنید و اگر شرکت شما با شرکت خود وارد یک دعوای حقوقی شوید، تمامی فایل‌های موجود روی رایانه کاری شما نوعی مدرک به حساب می‌آیند که می‌توانند در دادگاه ارائه شوند. به عبارت دیگر تمامی اسنادی که روی رایانه‌های شرکت ذخیره می‌شوند بالقوه نوعی مدرک محسوب می‌شوند. حتی اگر شما امنیت شغلی داشته باشید به این معنا نیست که امنیت داده‌های شما روی رایانه شرکت تضمین شده است. بسیاری از شرکت‌ها از نرم‌افزا‌هایی استفاده می‌کنند که فایل‌های بالقوه خطرناک (حاوی ویروس یا بدافزار) را به صورت اتوماتیک از روی شبکۀ رایانه‌ای شرکت حذف می‌کنند. در این فرایند ممکن است داده‌های شخصی شما هم حذف شوند و از دستتان برود.
اگر در شرکت شما به صورت یکپارچه از سرویس‌های کاری گوگل مانند جی سوئیت استفاده میشود و شما در آن یک حساب کاری دارید، بهتر است از حساب کاری گوگل خود برای ذخیره اطلاعات شخصیتان در جی میل و گوگل داک استفاده نکنید. شرکت‌ها می‌توانند با بعضی از دسترسی‌هایی که سرویس جی سوئیت به آنها می‌دهد، بعضی کلمات خاص را در ایمیل‌ها و فایل‌هایتان جست‌وجو کنند. درست مانند جست‌وجویی که خودتان در حساب کاربری شخصی خود انجام می‌دهید.
همچنین شرکت‌ها می‌توانند برنامه‌هایی نصب کنند که به آنها فعالیت‌های مشکوک را اخطار دهند. عملکرد این برنامه‌ها به این صورت است که یک نمونه واژه را به نرم‌افزار می‌دهند و وقتی چنین واژگانی تایپ شوند آن برنامه یک هشدار دریافت می‌کند و این مسئله باعث میشود عملکرد شما به سادگی تحت نظارت قرار بگیرد. برخی از این برنامه‌ها حتی می‌توانند متن‌های رسال‌نشده یا به اصطلاح پیش‌نویس را هم ذخیره بکنند. یعنی وقتی شما یک ایمیل را تایپ کرده‌اید حتی اگر آن را نفرستاده باشید باز هم این امکان وجود دارد که آن متن ذخیره شده باشد. برای همین اگر می‌خواهید در ایمیل پشت سر رئیستان حرف بزنید بهتر است با رایانه شرکت این کار را انجام ندهید!
در مورد شبکه‌های ایمیلی به غیر از جی میل باز هم نگرانی‌هایی وجود دارد. اما در کنار همه خطراتی که اطلاعات شخصی شما را تهدید می‌کند خوب است بدانید تعداد افرادی که به ایمیل‌های شخصی کارمندان دسترسی دارند تعداد بالایی نیست. نگرانی امنیت در مورد نرم‌افزار‌های گفت‌گو (چت) هم وجود دارد. پیام‌رسان‌ها هم در معرض لو رفتن هستند، اما این مسئله برای پیام‌رسان‌های درون‌شبکه‌ای جدی‌تر است. برای همین هرگز از طریق رایانه شرکت وارد پیام‌رسانِ اپل، گوگل هنگ‌آوت و سایر پیام‌رسان‌های شبکه‌ای نشوید.
کارفرمایان معمولاً میزان و شیوه مصرف حجم اینترنت شما را بررسی می‌کنند. کارفرمایان حتی می‌توانند متوجه شوند که شما چه مقدار زمانی را در چه سایتی گذرانده‌اید. اگر فکر می‌کنید با کمک می‌توانید این مسئله را دور بزنید و از نظارت کارفرمایتان فرار کنید، کاملاً در اشتباه هستید. چراکه با استفاده از هم نحوه استفاده شما از اینترنت قابل دسترس است. حتی اگر کارفرمای شما در مورد عادات شخصیتان در استفاده از اینترنت حساس نباشد باز هم بهتر است کارهای شخصیتان را با کامپیوتر محل کارتان انجام ندهید. هرگاه خواستید کارهای شخصیتان را انجام دهید از گوشی و اینترنت گوشی خودتان استفاده کنید.
وقتی در حال استفاده از اینترنت وای فای عمومی هستید مراقب رایانۀ شخصی خود باشید
زمانی که از اینترنت وای فای عمومی استفاده می‌کنید این امکان وجود دارد که داده‌های شخصیتان از روی گوشی یا کامپیوتر شما برداشته شود. زمانی که با لپ تاپ محکار خود به یک وای فای عمومی وصل شده‌اید باید احتیاط بیشتری به خرج بدهید. در این حالت وقتی کارتان با کامپیوتر یا گوشی تمام میشود کامپیوتر را قفل یا خاموش کنید. این امکان وجود دارد که با کمک نرم‌افزار‌هایی بدون اینکه حتی رایانه شما را لمس کنند، داده‌های شما را به سرقت ببرند. اگر در یک کافی‌شاپ نشسته‌اید یا در فرودگاه یا قطار یا هرجای دیگری هستید که وای فای دارد، پس از اتمام کار خود آن را خاموش یا قفل کنید.
وقتی از کامپیوتر شرکت یا سازمان استفاده می‌کنید، باید بدانید که چیزی به نام حق حریم خصوصی وجود ندارد، چراکه رایانه متعلق به سازمان یا شرکت است. اما به آن معنا نیست که کارفرما نباید به شما اطلاع دهد که چگونه بر شما نظارت می‌کند. در دفترچه‌های راهنمایی که شرکت‌ها و سازمان‌ها موظف هستند در اختیار کارمندان خود بگذارد باید ذکر شود که با چه شیوه‌ها و نرم‌افزار‌هایی رایانه‌ها از چه نرم‌افزار‌هایی فعالیت‌های شما را دنبال می‌کنند.
اگر دفترچه راهنما اطلاعات کافی نداشت باز هم فهمیدن اینکه چه نرم‌افزار‌های نظارتی روی شبکه نصب است کار سختی نیست. شما می‌توانید لیست نرم‌افزار‌های نصب شده را ببینید و با یک جستجوی ساده در گوگل کاربرد آنها را بفهمید.
بیشتر کارفرمایان از نرم‌افزار‌های مدیریت صفحه نمایش مثل VNC یا Team Viewer استفاده می‌کنند. این نرم‌افزار‌ها صفحه دسکتاپ رایانه را برای واحد فناوری اطلاعات سازمان شما دسترس‌پذیر می‌کند. پس اگر یک روز از واحد فناوری اطلاعات برای برطرف کردن یک مشکل در رایانه خود درخواست کمک کردید و دیدید که نشانگر (موس) رایانه شما بدون اراده شما در حال حرکت است، تعجب نکنید. این شیوه کار کارشناسان واحد فناوری اطلاعات است. در نتیجه اصلاً لازم نیست جوگیر بشوید و تصور کنید که آنها تمام روز در حال نگاه کردن به محتوای چت‌ها و ایمیل‌های شما هستند. معمولاً می‌توان تشخیص داد که آنها چه زمانی از برنامه‌های مدیریت دسکتاپ رایانه شما استفاده می‌کنند.
در حقیقت هدف این بود که به شما بگوییم باید مراقب آن دسته از اطلاعاتی که نمی‌خواهید کارفرمای شما از آن مطلع شود باشید و این اطلاعات را بر روی کامپیوتر محل کار خود ذخیره و حتی بر روی مرورگر‌ها و سرویس‌های گوگل باز نکنید. با همه این اوصاف شما هنوز هم می‌توانید قبض‌های خود را پرداخت و نتایج بازی‌های مورد علاقه خود را در لیگ دنبال کنید. اما مراقب باشید که کارهای شخصی و غیر حرفه‌ای انجام ندهید.
منبع: ایرنا زندگی
آنفلوآنزا را جدی تر از همیشه بگیرید. هر چند مسؤولان، خبرهای زیادی در این باره نمی دهند اما شنیده ها از برخی نقاط کشور حاکی از آن است که شیوع این بیماری و میزان تلفات آن، احتمالاً بیشتر از آن چیزی است که به طور رسمی اعلام می شود.
در این مطلب فعلاً نمی خواهیم آنچه رسماً اعلام می شود را به چالش بکشیم؛ همین اندازه می گوییم - یا می توانیم بگوییم - که امسال خطر آنفلوآنزا بسیار جدی تر از سال های قبل است و اگر مواظب نباشیم، ممکن است به این بیماری دچار شویم و ظرف تنها سه روز نیز بمیریم.
چه کنیم آنفلوآنزا نگیریم؟
بنابراین بدون زیاده گویی، توجه تان را به این موارد جلب می کنیم تا دچار این بیماری نشوید با اگر شدید، سریع درمان شوید:
1 - در اولین فرصت خود و همه اعضای خانواده تان - از کوچک تا بزرگ - واکسن آنفلوآنزا بزنید. نگویید دیر شده است. هنور ممکن است دچار شوید. واکسن آنفلوآنزا را از داروخانه ها ب؛ ارزان هم هست.
2 - به داروخانه بروید و به تعداد اعضای خانواده مایع ضدعفونی کننده دست بگیرید و در طول روز مدام دست هایتان را ضد عفونی کنید. شست و شوی مکرر دست و صورت با آب و صابون در طول روز فراموش نشود.
3 - ویروس آنفلوآنزا معمولا از راه مخاط و غشاء چشم، بینی و دهان وارد بدن میشود. از مالیدن دست به صورت و چشم هایتان بپزهیزید.
4 - از کسانی که مبتلا به سرماخوردگی یا آنفلوآنزا هستند، حداقل یک متر فاصله بگیرید؛ چه در محل کار و حین عیادت و . .
5 -تا چند هفته آینده، تا جایی که می توانید در خانه بمانید و مخصوصاً به جاهای پرجمعیت مانند بازار، سینما، مترو و . نروید. اگر هم رفتید، حتماً ماسک بزنید.
6 - بهتر است تا مهار کامل آنفلوآنزا، کودک تان را به مهد کودک نبرید.
7 - از مسوولان مدرسه فرزندتان بخواهید از ورود دانش آموزان سرما خورده به مدرسه جلوگیری کنند. اگر فرزندتان کوچکترین اثری از سرماخوردگی دارد، فوراً او را نزد پزشک ببرید و به مدرسه نفرستید.
8 - مایعات فراوان بنوشید.
9 - از ویتامین های A و C و زینک غافل نشوید. سبزیجات و مرکبات به ویژه گریپ فروت و بادام سرشار از این ها هستند. اگر گریپ فوت فشارتان را پایین می آورد، می توانید کمی عسل کنارش بخورید.
10 - از داروخانه، ها و شربت هایی که مخصوص افزایش سطح ایمنی بدن هستند، ب و مرتب بخورید و خوب استراحت کنید.
نشانه های آنفلوآنزا
تقریباً همان نشانه های سرماخوردگی است که با شدت بیشتری ظاهر می شوند به علاوه تب طولانی ، مشکلات معده و گوارش و بعضاً تنفس.
اگر کوچکترین نشانه ای از سرماخوردگی در خود دیدید فوراً به پزشک مراجعه کنید و فکر نکنید که مثل همه سرما خوردگی های دیگر با چند تا و جوشانده قضیه تمام می شود چون ممکن است در مراحل اولیه آنفلوآنزا باشید و خیلی زود دیر شود.
بار دیگر تأکید می کنیم که وضعیت آنفلوآنزا بدتر از آن چیزی است که نشان داده می شود. پس این موارد را خیلی خیلی جدی بگیرید و این مطلب را به همه بفرستید تا فارغ از این که مسؤولان چه می کنند و چه نمی کنند، خودمان مانع از شیوع از بیماری مرگبار شویم.
منبع: عصر ایران
آیا بدون اینکه متوجه باشید فرزندتان را بیش از اندازه تروخشک می‌کنید؟ آیا تمام مدت مراقب تمام چیزهایی هستید که به فرزندتان مربوط میشود؟ در جامعه‌ی امروز «والدین هلیکوپتری» بودن یا تمایل پدر و مادر به رسیدگی بیش از حد به فرزند و نظارت بر تمام کارهای او، حتی در شرایطی که خود کودک به تنهایی کاملا قادر به انجام خیلی از کارهایش است، یک مشکل رو به رشد و انگار مُد روز است.
پژوهش‌ها نشان می‌دهند بچه‌هایی که والدین آنها بیش از حد دوروبرشان هستند نسبت به همسالان خود، استقلال و شایستگی کمتری دارند و رضایت‌شان نیز از زندگی کمتر است و بیشتر در معرض افسردگی قرار دارند. در ادامه به شما خواهیم گفت پدر و مادر‌ها با چه رفتار‌هایی در تله‌ی محافظت و نظارت بیش از حد در مورد فرزندشان گرفتار می‌شوند و چه باید بکنند.
لباس به تنش می‌پوشانید
اگر هنوز هم لباس‌های فرزندتان را شما از تنش درمی‌آورید، کمکش می‌کنید لباس‌هایش را بپوشد، در باز و بسته کردن زیپ و دکمه‌ها کمکش می‌کنید، یا جوراب‌ها و کفش‌هایش را شما به پاهایش می‌کنید، پس شما هم والدین هلیکوپتری هستید.
لطفا برای خواندن بقیه مطلب به ادامه مطلب برویید
.
.
.
.
هیچ مکانی نمی‌تواند نسبت به محل کار، جایی که افراد هر روز زمان زیادی را در آن می‌گذرانند، تأثیر زیادی بر سلامت روان بگذارد.
به گزارش «تابناک» به نقل از ایسنا، متخصصان و روانشناسان راه‌حل‌های زیادی برای مدیریت سلامت روان در محیط کار توصیه کرده‌اند که رعایت آنها برای تمامی شاغلانی که به سلامت روان خود اهمیت می‌دهند، ضروری است.
در ادامه چهار توصیه به نقل از سایت خبری "فری‌ملیژیاتودی" برای حفظ سلامت روان در محیط کار آورده شده است:
۱) به استراحت‌های صحیح فیزیکی توجه کنید
بسیاری از افراد در زمان‌های فراغت خود در محیط کار به جست‌وجو در تلفن‌های همراه خود، نشستن و بستن چشم‌های خود پشت میز کار یا قدم زدن میان صندلی‌ها اکتفا می‌کنند اما بهتر است بدانید این نوع از استراحت نه تنها برای سلامت جسمی بلکه برای سلامت روانی شما نیز مفید نخواهد بود.
زندگی اداری به قدر کافی ایستا و بی‌حرکت هست و شما برای حفظ سلامت خود نباید از ورزش کردن و داشتن فعالیت فیزیکی هنگام کار غافل شوید.
ورزش به انتقال خون سرشار از اکسیژن به مغز شما و داشتن خواب بهتر در شب کمک می‌کند و شما را در معرض هوای تازه و فضای بیرون از خانه و محیط کار قرار می‌دهد که همه این موارد در نهایت برای خلق و خو و وضعیت کلی سلامت روانی شما مفید است.
۲) با دیگران مهربان باشید
مهربانی با دیگران به دو دلیل توصیه میشود. اول آن که همه افراد در زندگی خود دچار مشکلاتی هستند که دیگران از آنها بی‌خبرند و رفتارهای محبت‌آمیز دیگران می‌تواند در مسیر حل مشکلات آنها بسیار یاری‌رسان باشد. این امر منجر به قدردانی افراد از شما میشود. دوم آن که این کار برای ذهن خود شما نیز مفید است، مهربان بودن با دیگران و جست‌وجوی راه‌هایی برای حمایت از اطرافیان در حقیقت باعث افزایش شادی شما میشود.
به باور روانشناسان نشان دادن کمی محبت و عطوفت به دیگران و استفاده از جملات مثبت و محبت‌آمیز تاثیری شگرف در روحیه خود افراد دارد و در صورتی که این رویه برای مدتی طولانی حفظ شود، تاثیرات آن بسیار چشمگیر خواهد بود.
۳) مرز بین زندگی و شغل خود را مشخص کنید
یکی از مشکلاتی که افراد فریلنسر با آن دست و پنجه نرم می‌کنند این است که اجازه ندهند تا کارشان وارد زندگی خصوصی آنها شود. این امر ممکن است برای افراد با کارهای اداری نیز ایجاد شود.
مرزبندی‌های خود را میان زندگی شخصی و کاری خود مشخص کنید و در زمان‌بندی کار و استراحت خود قاطع باشید. اگر محیط کار شما و مسائل کاری در تمام زمان‌های شبانه‌روز به اولویت تبدیل شود و تمام جنبه‌های زندگی شما را تحت تاثیر قرار دهد، احتمال ابتلا به افسردگی در شما افزایش خواهد یافت. در حالی که اگر شما در تعیین مرزبندی‌ها سختگیر باشید، باعث افزایش بهره‌وری شما میشود و به شما امکان می‌دهد آرامشجسمی و روحی بسیار مؤثرتری داشته باشید.
توجه داشته باشید که در زمان کار باید تمام تمرکز خود را روی مسائل کاری و در زمان استراحت تمام ذهن خود را معطوف به مسائل شخصی خود سازید تا در هر دو جنبه زندگی خود به فردی موفق تبدیل شوید.
۴) افکار خود را به اشتراک بگذارید
فضای ایده آل برای محیط کار باید به گونه‌ای باشد که به حریم خصوصی افراد احترام گذاشته شود اما در صورت لزوم باید فضای بیان احساسات و به اشتراک گذاشتن افکار نیز فراهم باشد.
محیط‌های کاری مدرن به تدریج آموخته‌اند که نگه داشتن احساسات یا احساس افسردگی و اضطراب نه تنها برای سلامتی مضر است بلکه برای محیط کاری نیز آسیب‌زا است.
یکی از توصیه‌های روانشناسان به کارفرمایان این است که فضاهایی را در اختیار کارمندان خود بگذارند تا افراد بتوانند مشکلات خود را با دیگر افراد در میان بگذارند و از آنها کمک بگیرند. به اشتراک گذاشتن این مشکلات می‌تواند تأثیر بسیار بزرگی در احساس شما نسبت به همکارانتان داشته باشد، هر چقدر هم که احساس کنید این کار ناخوشایند یا دشوار خواهد بود، تاثیرات مثبت آن بر سلامت روانی شما قابل چشم‌پوشی نیست.
کارفرمایان نیز باید بدانند که تلاش برای پرورش جو مثبت در محیط‌های کاری بسیار مهم است و در صورتی که کارمندان از وضعیت سلامت روان مطلوب‌تری برخوردار باشند، بازده کاری بالاتری خواهند داشت.
رفتار غلط، غلط است و پولدار و بی‌پول هم نمی‌شناسد و هرکدام را در معضلی متفاوت و به سبک و سیاقی متفاوت از دیگری گرفتار می‌کند؛ رفتار‌هایی که از یک ناآگاهی و ناخواسته پیش می‌آید، اما سرانجامش می‌تواند اوضاع مالی‌مان را به چالش‌های گوناگونی بکشد. برای همین هم این‌بار سراغ بعضی از رفتار‌ها و عادت‌های اشتباهی رفتیم که اکثر ما در خانواده‌هایمان آن را می‌بینیم، اما به صرف عادت بودن، آن را نادرست نمی‌دانیم و در واقع بدعادت شده‌ایم.
طبیعتا یک جا یا حتی شاید چند جای کار اشکال دارد که همیشه از دور و اطرف‌مان، غر‌های مالی و اقتصادی می‌شنویم؛ این موضوع خیلی هم ربطی به اوضاع نابسامان اقتصادی و ماجرا‌های کلان یا حتی درآمد کم یا زیاد خانواده ندارد. رفتار غلط، غلط است و پولدار و بی‌پول هم نمی‌شناسد و هرکدام را در معضلی متفاوت و به سبک و سیاقی متفاوت از دیگری گرفتار می‌کند؛ رفتار‌هایی که از یک ناآگاهی و ناخواسته پیش می‌آید، اما سرانجامش می‌تواند اوضاع مالی‌مان را به چالش‌های گوناگونی بکشد.
برای همین هم این‌بار سراغ بعضی از رفتار‌ها و عادت‌های اشتباهی رفتیم که اکثر ما در خانواده‌هایمان آن را می‌بینیم، اما به صرف عادت بودن، آن را نادرست نمی‌دانیم و در واقع بدعادت شده‌ایم.
ارزان می‌خریم
داستان همان داستان ضرب‌المثل معروف انگلیسی است که می‌گوید ما آنقدر پولدار نیستیم که جنس ارزان بخریم و ضرب‌المثل ایرانی خودمان که می‌گوید هیچ ارزانی‌ای بی‌حکمت نیست. به نظر می‌رسد که دیگر ارزان ن کالا، پیروزی محسوب نمی‌شود و بالاخره این ارزانی علتی دارد و یک جای کار می‌لنگد. به هرحال جنس ارزان، کیفیت بسیار بالایی ندارد و در بسیاری از موارد باعث میشود که در مدت زمان کوتاهی دوباره برای آن کالا اقدام کنیم و این برای مخارج خانواده اصلا به‌صرفه نیست؛ البته که این موضوع استثنا هم دارد و ما درباره اکثریت صحبت می‌کنیم.
طبیعتا ما در هر بار یک کالای ارزان، سودی به نده پرداخت می‌کنیم که با در نظر گرفتن چند بار پرداختن آن سود، نسبت به یک‌بار گران ن یک کالای با کیفیت بیشتر میشود. ضمن اینکه هزینه تعمیر کالای آسیب‌دیده و بی‌کیفیت، وقت و انرژی برای دوباره آن کالا و پرداخت چند باره پول بابت همان کالا و همان کیفیت ضعیف، کاری عقلانی نیست و خانواده را به دردسر مالی و حتی جسمی می‌اندازد. به نظر می‌رسد که بهتر است یک کالای نسبتا با کیفیت را با مبلغی کمی بیشتر از کالای ارزان‌تر بخریم تا مدت‌ها (بسته به کالای مورد استفاده) خیال‌مان از بابت داشتن آن و کیفیت مصرفی‌اش راحت باشد.
فرقی بین نیاز و خواسته نمی‌گذاریم
اگر بتوانیم بین نیاز‌ها و خواسته‌های زندگی‌مان مرزی قائل بشویم و برای هرکدام اولویت مشخص کنیم در مسائل مالی خانواده خیلی پیش افتاده‌ایم. واقعیت این است که فرق زیادی بین نیاز‌هایی که داریم و چیزهایی که دلمان می‌خواهد، وجود دارد. البته قرار نیست دور خواسته‌ها و هوس‌هایمان را خط قرمز بکشیم و سراغشان نرویم، اما بهتر است به اولویت‌های زندگی‌مان توجه کنیم. در واقع بهتر است اول از همه‌چیز نیاز‌های ضروری مانند خوراک و پوشاک و هر هزینه دیگری را که بدون تعارف و رودربایستی با خودتان، می‌دانید نیاز واجب زندگی‌تان است، بپردازید و بعد سراغ آن خواسته‌های قلبی‌تان بروید.
حواستان هم باشد که قرار نیست خودتان را گول بزنید که فلان لباس را باید بخرم، چون خیلی به آن نیاز دارم، اما می‌دانید که در واقع یک هوس گذرا برای یک مهمانی چند‌ساعته است. اگر توانستید این کار را بکنید و نیاز‌ها و خواسته‌هایتان را بشناسید، بدون‌شک خیلی راحت می‌توانید بعد از برطرف کردن نیازهایتان، با خیال راحت به سراغ خواسته‌های قلبی‌تان بروید و عذاب وجدان خرج‌های اصلی‌تان را نداشته باشید.
پس انداز نمی‌کنیم
پس‌انداز نکردن، مادر همه عادت‌های مالی غلط در خانواده‌هاست؛ روندی که اگر منظم و البته مرتب انجام نشود، خیلی از فکر و خیال‌هایمان برای همان خواسته‌های قلبی و پیشرفت‌هایی که به دنبالش هستیم، ممکن نخواهد بود.
در واقع پس‌انداز کردن، مرحله میانی و جا افتاده بین نیاز‌های واجب و اولیه و خواسته‌های غیر‌ضروری است که به عنوان پلی در بین این دو عمل می‌کند و می‌تواند آنها را به هم برساند. البته مقدار و نوع پس‌انداز کردن همان چیزی نیست که بشود برای همه مردم نسخه یکسان پیچید؛ هرکسی با توجه به مقدار درآمد و خرجی که دارد، باید بخشی از آن را به عنوان پس‌انداز، حالا به هر شکلی کنار بگذارد تا در مواقع خاص، بدون راه چاره نماند. جالب است که با وجود مرسوم بودن توصیه و نصیحتی مثل پس‌انداز کردن، هنوز هم هستند کسانی که عادت غلط پس‌انداز نکردن را دارند و به روز خرج می‌کنند.
عجله می‌کنیم
وقت برای پیشرفت هست؛ برای تبدیل کردن تلویزیون ۳۲ اینچی به ۴۸ اینچی، برای عوض کردن ماشین دنده‌ای به اتومات، برای تبدیل کردن خانه ۶۰ متری به صد متری و مسائلی شبیه اینها، باید برنامه داشته باشید.
همه این پیشرفت‌ها به نوبه خود موفقیت‌های بسیار بزرگی در خانواده محسوب می‌شوند، اما باید بتوانید وقتش را تشخیص بدهید تا لذتتان از پیشرفت واقعا لذت باشد و زحمتی برایتان به همراه نداشته باشد.
این‌طور نباشد که به هر قیمتی ماشین‌تان را عوض کنید و خودتان را در چاله‌ای بزرگ بیندازید و آن ماشین زحمت فراوانی برایتان داشته باشد. درست است که باید از لحظه لحظه زندگی استفاده کرد، ولی عجله کردن آن چیزی نیست که باعث لذت شما از زندگی میشود. پیشرفت‌های مالی زندگی‌تان را با یک برنامه‌ریزی مشخص و سر صبر و حوصله انجام بدهید که اگر خلاف این باشد و به هر قیمتی این کار را انجام بدهید در قسط و قرض‌های سنگین گرفتار می‌شوید.
بدهکاریم
ماجرا این است که همه‌چیز مانند زنجیره‌ای به هم متصل است. پس‌انداز کردن به رفع خواسته‌های غیرضرروی و دلی‌مان ربط دارد و بدهکار نبودن هم معلول همان موضوع عجله برای پیشرفت کردن است. عجله در تبدیل به احسن ماشین‌مان بدون داشتن پول کافی، طبیعتا ما را بدهکار نمایندگی‌های خودرو می‌کند.
همین ماجرا در گرفتن وام از بانک‌ها برای خانه هم تکرار میشود و این قسط‌های مداوم و پشت‌سر هم، می‌تواند هر خانواده‌ای را در سختی بیندازد. مگر اینکه حساب وکتاب درآمد و بدهی‌هایتان با هم بخواند که خب در این صورت ارزش خانه‌دار شدن را دارد.
صرفه‌جویی نمی‌کنیم
وقتی تلویزیون نگاه نمی‌کنید، چرا روشن است؟ وقتی هوا خوب و مطبوع است، چرا کولر کار می‌کند؟ وقتی در اتاق نیستید، چرا لوستر روشن است؟ خب واقعیت ماجرا این است که همه اینها در دراز مدت هزینه‌های زیادی را به واسطه قبض آب و برق روی دستمان می‌گذارند که همان هزینه می‌توانند در کارت بانکی‌مان بماند یا پول نقد بشود و در دست خودمان باشد، اما حالا باید به حساب سازمان آب و برق واریز شود و این به اوضاع مالی خانواده آسیب می‌رساند
. البته این بحث مالی و شخصی ماجراست و فقط جنبه هزینه‌های شخصی‌مان را شامل میشود وگرنه اتلاف انرژی کشور و مشکلات کلان هم موضوعاتی هستند که نمی‌شود به‌سادگی از آن چشم‌پوشی کرد. صرفه‌جویی نکردن از عادت‌های غلطی است که در خانواده‌ها جا افتاده و حتی خیلی به چشم افراد خانه نمی‌آید که این تلویزیون در این زمان نباید روشن باشد. کافی است چند ماهی حواستان به این موضوع باشد تا تفاوت محسوسی را در هزینه‌های آخر ماهتان ببینید و از نتیجه‌اش شگفت‌زده شوید.
از کارت‌های اعتباری متعدد استفاده می‌کنید
تقریبا شبیه همان قضیه داشتن پول نقد است که همه می‌گویند زود تمام میشود. بیشتر جنبه ذهنی دارد و همین ذهنی بودنش می‌تواند نتیجه‌های مثبت یا منفی برای جیب‌مان داشته باشد. تقریبا بیشتر آدم‌ها فکرمی‌کنند اگر ده تا پنج هزار تومانی داشته باشند، خیلی راحت‌تر از یک چک پول ۵۰ هزار تومانی آن را خرج می‌کنند، در صورتی که میشود این کار را نکرد، اما متاسفانه در چاله این قانون نانوشته افتادیم.
وقتی از کارت‌های مختلف استفاده می‌کنید، خرج‌هایتان به چشم‌تان نمی‌آید و فراموش می‌کنید در مجموع چقدر پول داشته‌اید، چقدر باید خرج می‌کردید و حالا چقدر خرج کرده‌اید و کلا حساب و کتاب از دستتان در می‌رود. آن‌وقت است که ناگهان به خودتان می‌آیید و با حساب و کتاب همه کارت‌ها می‌بینید که این مقدار هزینه، اصلا به چشم‌تان نیامده است.
بی‌حد و اندازه قرض می‌دهیم
هیچ‌کس منکر خیر و ثواب قرض دادن پول به نیازمندان و از مهم‌تر، خویشاوندان نیست. قرض دادن آنقدر خوب است که به شکل‌ها و روش‌های مختلف در بین آدم‌های نیک روزگار مرسوم است، اما هر چیزی از حد که بگذرد، وجه منفی خودش را نشان می‌دهد. قرض دادن و مشخص نبودن زمان پس گرفتن پول، سیستم مالی خانواده شما را به هم می‌ریزد و نمی‌توانید آن‌طور که باید برایش برنامه‌ریزی کنید.
در واقع موضوع اصلی این است که باید حواستان جمع باشد که چه مقدار تا چه زمانی و از همه مهم‌تر اینکه به چه کسی پول قرض می‌دهید تا بتوانید برای آن زمانی که پول دوباره به حسابتان برگشت، برنامه‌ریزی کنید.
روزپلاس
درباره این سایت